"De installatie ontleent zijn bijzondere betekenis aan de innige stilte en de toevallige verbondenheid van de beide deelnemers, het is vluchtig en duurt twintig minuten, en toch is er een grote mate van gedeeld samenzijn: je leest dezelfde woorden en je bevindt je in elkaars nabijheid. Soms slaat de een het vel papier om, soms de ander. Dat ritselen heeft iets sereens, de hand die het blad papier omslaat eveneens. Soms wacht je op de ander, of neem je zelf het initiatief. Dat is juist zo bijzonder, dit aarzelende samenspel."

​

"Het verrassende is dat deze tekst eigenlijk breekt met elke toneelconventie: er is geen acteur die hem hardop voordraagt, er is geen spel, geen dramaturgie of regie. En toch is de regie er op bepaalde manier wél: het is de schrijver zelf die met haar woorden een intieme regie en mise-en-scène oproept."

​

Volledige recensie op theaterkrant.nl

​